miastowe rozkminy (wiersz)

brukiem w odległe wieki

świątynie i cv w gablotkach

te starania o bezwiedne mijanie

i dzwon o dwunastej

na niebywałą animację miasta 

bazary serowe gouda i belegen

poniżej progu codziennej zmysłowości

więc ich śmiech jak głupich

do twojej jaźni

jest tu taka deszczówka z rynny

która potwierdza wszystkie domysły

własnym biegiem po złoto 

wzdłuż krawężnika do rzeki orinoko

z mieszanki obiektów sakralnych

wybieram przepyszny barok

gdyż jego formułka już nie leży na duszy

lecz ją zamieszkuje: cogito ergo play