Camille Claudel (wiersz)

Rozkwitł ogród w domu wariatów przebywam

u wrót piekieł w krainie lodu i piasków Sahary tu są runy

Twarz Arreatu tarcza burzy homunkulus co w retorcie

alchemików wszechobecny smak barbituranów

Piszę do mędrca na cokole za oknem sztychy japońskie

tworzą impresje to już trzydzieści wiosen

mojego życia jesień pośród wariatek z Montdevergues

Większość rzeźb w pracowni zniszczyłam pozostały tylko

porozbijane skorupy popielniczek gromada głodnych kotów

i myśl że nie pocznę żadnego owocu