Ostatnia podróż (wiersz)

Nie pisz do mnie smutnych wierszy,

co tęsknotą karmią mnie.
Nie udźwignę tego bólu, 

jak brzózka załamię się.  

Twoje słowa nasilają

serca żałość - trwonisz czas.  

Ty wiesz, jestem blisko celu,

nie wstrzymamy pędu kół. 

Proszę, napisz coś o wiośnie,

śpiewających kosach w bzach,

gdyż przy dźwiękach tej kapeli

chcę odjechać w mgielną dal.

Gdy cię wiosna oszołomi, 

zachwyci słowika śpiew, 

nowa miłość cię utuli - 

będę fruwać już wśród gwiazd. 

Proszę, weź mnie w swe ramiona, 

pocałunkiem otrzyj łzy,  

gdyż z podróży tej, ostatniej,

nie powrócił jeszcze nikt.