Do braci Moskali

Słowiańszczyzny rdzeń szumi w naszej mowie,

Błotnych, krwawych walk, zawżdy my w zmowie,

Bojów przewijacie tuziny, wylewna iskra sztyletu,

Nigdyście na nas nie szczędzili bagnetu,

Gdzież u was, literatury przewija się tyle mistrzów,

A Puszkin nie szczędził Mickiewiczowi trunków,

Czymże nas wzgardzacie? Czymże my winni?

Czyż to żale za Żółkiewskiego

czyny?