Bogactwo (wiersz)

Głupiec świetli źrenice na bogactwa,

Mędrzec nie skory nimi do zachwycania,

Gdy dobroci te wykruszą się w czasie 

Głupiec zapłacze, mędrzec brodą nie wzniesie.

Głupcze! Co nad czmychniętymi dobrociami

Skrapla się twe lico, jak nad zmarłymi marami!

Mędrca bogactwa są własnością jegomości,

Bogactwa zaś ciebie dzierżą; ty bez wolności!