Poczuj moją samotność (wiersz)

Dziś przyglądam się światu

z odludnej perspektywy.

Patrzę,

jak mylą mi się drogi,

jak całokształt kojarzy się

z nowo narodzonym światłem.

Tak, podziwiam tę gehennę,

w której się zanurzam

aż po szyję.

Tak, to tylko wynaturzona cząstka

smutku, niepewności,

dla jakiej kołyszę w sobie

ten lęk,

tę zwielokrotnioną nadzieję.

Spójrz, jak wdzięcznie

pada deszcz,

jak łzy roztrzaskują się

o twoją rozpostartą pierś.

Zderzają się

w nas retoryczne odpowiedzi,

kolidują sny,

dla nich wybrałam tę drogę.

Przyśnij się

choć na moment,

rozpoznaj we mnie tęsknotę,

której pragniesz.

Nadal usiłujesz wymacać kęs

szklanego powietrza, odczuć prawdę,

dla jakiej nie warto

dalej lśnić.

Poczuj tę ciszę,

poczuj moją samotność.