rozbitek

Konrad Koper

Mix

Paweł Kinal

Hej, coś tutaj jest pokićkane z nastrojem i miejscem, no bo: jeżeli odpływasz to nie toniesz, a jeżeli toniesz to na pewno nie w spokojnej wodzie (prawda?). a dalej: ocean, łódź, i nagle boom! skąd tam ludzie idący do kościoła? a dalej: Piękne niebo, spokojna woda i nagle bom! tone. albo: Tone (ratunku!, ratunku!) i boom! spokojna woda i ludzie w kościele i niebo piękne ( i tak niewiele
miejsca na panikę) a dalej i na koniec: jeżeli to metafory (tonę i odpływam) co tłumaczyłoby tych ludzi w kościele (aczkolwiek wtedy wywal łódź i ocean no bo ta metafora zaczyna się zasłaniać) to nadal nie wiemy czy: mamy do czynienia z dramatem jednostki (tonę) czy z jakimś filozoficznym ujęciem przemijania(odpływam). no nie wiem. ps: ludzie chodzący w maseczkach to 2k19 i 2k20, teraz to wiesz ludzie idący bez maseczek. i staników. wydaję mi się, że nie ma co zapuszczać takich plastikowych kotwic we współczesności. wiesz, zawsze jest szansa, że twoje myśli są czymś więcej, czymś dużo dużo więcej.

Yaro

Odpłynąłem po prostu :)

Paweł Kinal

tak po prostu rozumiem:), w sumie lubię powody twojej poezji, tylko pomyślałem, ale z drugiej strony, tak teraz sobie myślę, że tak, że tak też wolno:)

Yaro

Dziękuję Pawle:)