Pracowitość (wiersz)

 

Czasem pilna jest robota

I odpuścić jej nie możesz

Więc się starasz ją wykonać

Nawet kosztem swego zdrowia.

Wtedy wstajesz wcześnie rano

Kiedy zorze jeszcze śpią

Bo poczucie obowiązku

jest dla ciebie jak ten dąb.

Co na polu stoi pewnie

Niewzruszenie, pełen dumy

Gotów stawić czoła wiatrom

Nie poddawać się bezwolnie.

Nawet kiedy słońce praży

Ty się wcale nie oszczędzasz

By dogodny czas nie minął

To jest właśnie pracowitość.

Choć niektórzy nas wyśmieją

To my znamy etos pracy

Tego uczy nas też Stwórca

Pracowitość jest podstawą dóbr wszelakich.