samotność (wiersz)

brzaskiem

wśród ciszy 

gdy gwiazdy bledną

znika 

upiorem

mrocznej nocy sen

budzi

niepokój 

lęk przed nowym dniem

każda 

myśl przędzie  

melancholii nić

smutek 

się  kładzie

łza błyśnie w oku 

trwoga

przygnębia   

budzący się dzień 

krążą

uparcie 

słońca promienie

nowy 

dzień wita 

nieznane jutro

w lustrze 

widoczna 

samotności twarz