Samotność

Andrzej

 

Zgubiłem telefon

tyle wierszy zapisanych w nim miałem

tyle numerów tyle znajomych

Mam już nowy i numer stary

lecz nikt do mnie nie zadzwonił czy żyję

Zgubiłem telefon

zdjęć pewnie z tysiąc

najbardziej mi szkoda tych z Tobą

przepadły

zgubiłem telefon

i myśli w notatniku złote

i pomysły na życie nowe

Zgubiłem telefon

a muzyka w drodze zawsze mi grała

śpiewaliśmy razem

nie wiedziałem że będę tęsknić

za kartą pamięci

Zgubiłem telefon i cóż ci powiem

jest noc a on samotny

leży sam gdzieś tam w rowie

Zgubiłem telefon

szukajcie go proszę leśne skrzaty

 za znaleźne empatii kilka procent

dla was za grosze

zgubiłem telefon

świat się dla mnie zatrzymał

potrzebna była ta chwila bym wiedział

 materialne dobra szybko można stracić

najważniejsza jest przyjaźń 

 

 

Andrzej
Andrzej
Wiersz · 13 lipca 2024