Mentalny chaos (wiersz)

Skotłowały się myśli

jak dryfująca kra 

w lodowatym nurcie,

prąc całą siłą 

do przodu.

Już wyprzedziły język.

Skotłowały się słowa,

a każde jak kamień

padło na nieskalaną biel, 

pozostawiając głęboki 

odcisk. 

Język poradził sobie 

wyśmienicie 

z potokiem słów.

W myślach pozostał chaos. 

Na nieskazitelnej bieli odbiły się

brudne plamy, 

rozlewając się aż

po brzegi

w poszukiwaniu sensu. 

Skotłowały się marzenia

w labiryncie dróg życia.

Uniosły się jak 

nieuchwytna poranna mgła, 

rozpływając się gdzieś 

w obłokach.

W tym zamęcie stoję 

samotna i niepewna.

Odnajdę jeszcze sens życia,

czy też zniknę w przestrzeni,

jak lodowa kra wiosną?