żywioły w nas (wiersz)

byłaś wiatrem mocno wiał

muskał długie włosy

zginał gałęzie drzew

łamał serca stawiał kołnierze

przestawał wiać gdy spał

ciemną doliną gnał sny

o tych o tamtych latach

gdy dwa żywioły się ścierały

pamiętaj chłopca

pamiętaj szukaj

o mnie nie zapomnij

nie jestem zapałką

co spłonęła

bo tak chciał ogień

ogień i wiatr płonie ognisko

woda zgasiła to wszystko

odrodzenia czas na zmiany

powoli rozkwitła w oczach róża