Podróż po europejskim bucie

Krzysztof Wesołowski

Przede mną stoją wzniesione pradawne pałace

Któż by to przypuszczał że są aż tak olbrzymie

Podążając w inną stronę widzę misterne place

Ależ wyrosłeś jak na drożdżach mój ty Rzymie !

 

Pamiętam cię kiedy stałeś w płomieniu dymie

Kiedy nawiedziła cię Wielka Wędrówka Ludów

Paląc w tobie to co od początku wiodło prymie

Mało kto dał wiarę że otrząśniesz się z gruzów

 

Nawet ci którzy pokładali w Tobie duże nadzieje

Godząc się już ostatecznie z przykrym upadkiem

Haniebnie wymazywali z kart istnienia pradzieje

Odpływając daleko w zamorskie lokacje statkiem

 

Lecz mimo to przetrwałeś i do dziś jesteś z nami !

A wraz z całym tobą ruiny uczęszczanej Ateneum

Aż współcześni ludzie zalewają się na wieść łzami

Bo zachowało się wszerz widowiskowe Koloseum

 

 

Krzysztof Wesołowski
Krzysztof Wesołowski
Wiersz · 2 października 2024