Świat owity w mroku,
A my jesteśmy od jednego kroku,
Aby upaść w tej nicości,
I odlecieć do światła wieczności.
Wystawione ręce do siebie
A tak daleko od ciebie,
Patrzę jak się oddalasz,
I me serce znów rozwalasz.
Karolina Olender
Wiersz
·
3 listopada 2024
-
Mithril...gniot· Zgłoś · 23 godziny
