Cezara już nie ma

Cezarze!!!
Idący na śmierć pozdrawiają
Cię!!!

Dziś...
Cezara już nie ma
Pozostali tylko
Idący na śmierć

Wychodząc z domów
Nie mają nikogo
Kto by ich pożegnał

Idąc szarymi ulicami
Pragną swego Cezara
Który jednym skinieniem dłoni
Decydował za nich

Ich dusze zostały w koloseum
Gdzie krzyki ich przodków
Odbijają się od ścian

Idący na śmierć
Każdego dnia
Budują nowe koloseum

Wierząc, że
Gdy praca zostanie ukończona
Przyjdzie on
Ten, którego nawet
Nie lubili
Da sygnał do walki
I będą robili to
Co potrafią najlepiej


W świecie bez Cezara
Wypełnionym krzykami komercji
I setek lat brutalnej historii
Nie potrafią umrzeć