Prośba o nie-doskonałość

zejdź z moich skrzydeł,
to boli
plącze sny
miesza obłoki

Gdy tak
rozciągam policzki
odmawiam słodyczom

Gdy liczysz na mnie
do ucha:

przeganiam strachy obiema rękami

Gdy na
wczorajszym dywanie
Okruszki
ciebie

kłują ostrożnie, napominalsko, ufnie


gdy szepczesz

to niebezpieczne

zbyt blisko

Słońc

stopi

Maskę pył codzienności

I poczujesz


Jak spadamy

Wprost do góry.

Bez - bronni.