chłopiec ze słonecznikiem (wiersz)
karolina wasielewska
stary człowiek
na ławce czyta
ostatni rozdział powieści
gołąb
uwija się wokół
okrągłych nosków
butów starego człowieka
stary człowiek
o zakurzonych ramionach
on ławka i gołąb
okrągły jak dziura
po kałamarzu
czy pamiętasz przyjacielu
małą szkółkę na wsi
stary człowiek
rozmyśla o pomidorach
wolnych od zasieków
już za późno nawet
na ostatni autobus
gołębie śpią
zastygłe na chodniku
stary człowiek
o nikotynowych palcach
o twarzy wiarygodnej
jak mapa w gabinecie geografii
czy pamiętasz
zdjęcie czarno- białe
chłopca ze słonecznikiem
na ławce czyta
ostatni rozdział powieści
gołąb
uwija się wokół
okrągłych nosków
butów starego człowieka
stary człowiek
o zakurzonych ramionach
on ławka i gołąb
okrągły jak dziura
po kałamarzu
czy pamiętasz przyjacielu
małą szkółkę na wsi
stary człowiek
rozmyśla o pomidorach
wolnych od zasieków
już za późno nawet
na ostatni autobus
gołębie śpią
zastygłe na chodniku
stary człowiek
o nikotynowych palcach
o twarzy wiarygodnej
jak mapa w gabinecie geografii
czy pamiętasz
zdjęcie czarno- białe
chłopca ze słonecznikiem
niczego sobie
22 głosy
przysłano:
9 maja 2002
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
Pozdrawiam!
Herszełe z Ostropola
Kilka tylko dodaje smaczku, jak szczypta oregano w chili.