Telegram z planety ziemia (wiersz)
Misiek
Poezja lamane przez proza...
krawężnik wyrastający ponad
ściek dziwka pod przystankiem pijak
przeglądający się w kałuży plama
upuszczonej krwi stop
na drugą stronę skacze żaba
studzienka ściekowa pod krawężnikiem
alfons skryty w podworcu refleks światła
z wolno stojącej latarni rozbija się
na resztkach szkła czyjeś szybkie kroki
stanęła z bieżnikiem wyrzeźbionym w połowie
stop Dworcowa skąpana w półmroku
zimno mi paczkę mocnych wrzeszczy
jakiś facet do ucha drzemiącej za szyba
kioskarce ciarki dreszczu zagłusza przejeżdżający
samochód wypełniając cały ten burdel muzyką z głośników
dresiarze ...Daj mi te noc... złapali kolejnego frajera
kto dzwoni z komórki po 9 wieczór ? trzask
zapinanego kapsla tamten facet odpalił już papierosa
stop reszty nie dosłyszałem przechodząc obok
patrzy się tępo na słup jakby nie widział ze
rozkład został zerwany w końcu koci cień
przemyka cichaczem szosę, po czym
otwiera schlapane wrota ubłoconego raju stop
pijak nie miał siły wstać Mocarza już nie było
dziwka miała ochotę lecz odwagi nie miała
stając na stopniu ponad krawężnikiem
patrzę jeszcze za bordowymi kropkami stop
nic nie widzę tego rozkładu już
chyba nigdy nie będzie
Stop
ściek dziwka pod przystankiem pijak
przeglądający się w kałuży plama
upuszczonej krwi stop
na drugą stronę skacze żaba
studzienka ściekowa pod krawężnikiem
alfons skryty w podworcu refleks światła
z wolno stojącej latarni rozbija się
na resztkach szkła czyjeś szybkie kroki
stanęła z bieżnikiem wyrzeźbionym w połowie
stop Dworcowa skąpana w półmroku
zimno mi paczkę mocnych wrzeszczy
jakiś facet do ucha drzemiącej za szyba
kioskarce ciarki dreszczu zagłusza przejeżdżający
samochód wypełniając cały ten burdel muzyką z głośników
dresiarze ...Daj mi te noc... złapali kolejnego frajera
kto dzwoni z komórki po 9 wieczór ? trzask
zapinanego kapsla tamten facet odpalił już papierosa
stop reszty nie dosłyszałem przechodząc obok
patrzy się tępo na słup jakby nie widział ze
rozkład został zerwany w końcu koci cień
przemyka cichaczem szosę, po czym
otwiera schlapane wrota ubłoconego raju stop
pijak nie miał siły wstać Mocarza już nie było
dziwka miała ochotę lecz odwagi nie miała
stając na stopniu ponad krawężnikiem
patrzę jeszcze za bordowymi kropkami stop
nic nie widzę tego rozkładu już
chyba nigdy nie będzie
Stop
niczego sobie+
11 głosów
przysłano:
11 czerwca 2002
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
"Trochę w duchu 'śląskiej szkoły poetów życia' (Melecki, Siwczyk etc.). Może warto zwrócić się o opinię do Karola Maliszewskiego, on lepiej mógłby powiedzieć coś o takiej poetyce. Ale - nawet jeśli ten tekst nieco szwankuje 'ideowo' czy 'przesłaniowo' to w sferze formy jest już całkiem profesjonalny. Gratuluję. J.K." - /Jarosław Klejnocki / wypowiedz z Internetowego Poetyckiego Punktu Konsultacyjnego na Paradzie Internautow z dzis.
Jak widzisz de gustibus ... za rade dziekuje, nie skorzystam :)
tekst życioy...ale nie szary i nie monotonny jak życie...
wery dobrze
malo jest takich DOBRYCH rzeczy
do archgilbert: u mnie to by czas był wreszcie je przymknąć chyba
do herszel: tekst został zaznaczony jako "inny tekst" i wylądował u mnie w prozie...
no dobra.. nie jestem nieomylny, a ostatnią rzeczą jaką chciałbym zrobić to skrzywdzić jakiegoś autora :), więc jak się utrzyma ocena i komentarz tekst zostanie przeniesiony do czytelni :)... choć raczej prasował by w wierszach niż w prozie :)
ps. cieszy mnie wreszcie jakiś ruch w odrzuconej prozie..
Zadziwiające, że twór ten samodzielnie wydaje się bardzo dobry. Porównac go nie ma do czego, więc jest najlepszy w swojej klasie.
Nic dodac, nic ujac.
Poezja nie jest w moim odczuciu rowniez.