Bezsennik dwupłciowy

staje się znów dla mnie świt, drzewo i ból kostki
wracam w świat oblany nową falą świeżości
deszczowo-płaczny dzień i spokój minionych ciem
księżyca jeden
sen

godziny lecą: druga, trzecia, już czwarta ta znacząca
i piąta bez zaskoczeń myśli w dół strąca i strąca
w mrok z piedestałów
w mrok ze snów

kiedy? sen!
gdzie? sen...
co? sen?

za bardzo mnie jest i mniej wietrznie
ramion w lecące w objęcia, lecz nie
gruchnęło o bruk
brak snu

śnię wciąż o jednym tym samym
śnię ciągle w śnie i na jawie
śnię w myślach, w pamięci, w pragnieniach
śnię, jak 'święty nie dostał zwolnienia'
o przebudzeniu śnię przebudzonych
w tym jednego, zaspanego i od wódy stroniącego
sen


sen
dzień
sen

sen
sen
sen