Znam jeszcze kilku ludzi
Odwiecznych buntowników
Którzy wciąż szukają
Drążą dziury w duszy
Są jak motyle bez skrzydeł
Wśród pustej gry
Prowincjonalnych aktorskich scenek
Po omacku szukają prawdy
Zadają retoryczne pytania
I odpowiada im śmiech
Bezczelny i głupi
Śmiech ociemniałych
26 X 2002,
Wałbrzych
przerost formy nad treścią, a treść jest ważniejsza