Pamiętamy o ogrodach (wiersz klasyka)

 
Ten pospieszny
opóźniony
pociąg nasz
do Bóg-wie-czego
wiezie nas
niesie nas
tak od Tego do Owego
 
Na bezdechu
na uśmiechu-
- taka najmodniejsza moda
... ... ...
(... pamiętamy, pamiętamy o ogrodach)
 
W tym pospiesznym
w oka mgnieniu
ledwo Jest coś
a już Było
Mignie sen
czasem Sens
nieraz chyba nawet Miłość
Po kieszeniach mamy chustki
smutnych westchnień typu "szkoda..."
... ... ...
(... pamiętamy, pamiętamy o ogrodach)
 
My w pospiesznie opóźnionych
samochodach, mimochodach
Pamiętamy
Pamiętamy
Pamiętamy o ogrodach
z bezczelnościa młodych wróbli
na frontowych życia schodach
Pamiętamy
Pamiętamy o ogrodach
 
 
Bo bywaja ludzie którzy
Są jak Święta
- równie trudno jest zapomnieć
Co Pamiętać