Weronika (fragment poematu) Michał Domagalski

Komentarze

  • Michał Domagalski
    Wtedy by powstał inny wiersz, o innym znaczeniu ;) Nie mój.
    Pozdrawiam!

    · Zgłoś · 16 lat
  • Marek Dunat
    no widać . :) się zdarza.
    ja bym zmienił .
    Ty jesteś autor :)

    · Zgłoś · 16 lat
  • Michał Domagalski
    Te dwa wersy, stanowią, jak widać również z układu graficznego, na swój sposób oddzielny człon. Zdarza się w wierszach wolnych, w takich układach, dość często skondensowanie pewnych emocji, a czasem i znaczeń.

    · Zgłoś · 16 lat
  • Marek Dunat
    a ja tylko zmieniłbym dwa wersy końcowe.
    brzmia zbyt pretensjonalnie w stosunku do całości .

    · Zgłoś · 16 lat
  • Libra
    świetne...
    pozdrawiam ;)

    · Zgłoś · 16 lat
  • Michał Domagalski
    Może i się pojawi Całun. Kto wie.

    · Zgłoś · 16 lat
  • anonim
    tajemna
    Tak, dwie różne. Czytałam, że największą ciekawostką i sensacją tych relikwii jest podobieństwo wizerunków Chrystusa, a dokładniej, że jest na nich ta sama osoba. Miałam wrażenie że będziesz porównywał to z całunem w dalszej części poematu ale widać mylne :) I podtrzymuję chęć przeczytania całego! :)))

    · Zgłoś · 16 lat
  • Michał Domagalski
    Zdarza się, że chustę tzw. św. Weroniki utożsamia się z Całunem Turyńskim, ale z tego co mi wiadomo, to jednak dwie różne relikwie

    · Zgłoś · 16 lat
  • anonim
    tajemna
    Michale pojechałeś bosko. :) Dla mnie świetne i chętnie przeczytam całość ewentualnie pozostałe "części". Wiążę to z Całunem Turyńskim, chyba to było celem, czy się mylę? :)

    · Zgłoś · 16 lat
  • Michał Domagalski
    Wbijam głowę w stół (jakbym "Perły z lamusa" prowadził) w podziękowaniu.
    Pozdrawiam.

    · Zgłoś · 16 lat