smuga Anna Nawrocka

Komentarze

  • Marek Dunat
    za ew. to ja jak w dym . nancy - tym razem zadowoliłaś moją duszę .

    · Zgłoś · 16 lat temu
  • ew
    Świetny wiersz. Nie wiem jak cały cykl, ale ten przekaz wart jest zapamiętania. Obcość, gra na niebycie, niby-śpiący oddech, tak realne zapisałaś niesamowicie.
    Wyróżnienie redakcji proponuję, ten wiersz aż kipi życiem prawdziwym.

    · Zgłoś · 16 lat temu
  • Marcin Sierszyński
    Jest ok : ) Nocne powroty do domu bywają kłopotliwe ; )

    · Zgłoś · 16 lat temu
  • anonim
    tajemna
    plosiem :))

    · Zgłoś · 16 lat temu
  • Anna Nawrocka
    dzieki :) edytowaĆ dalej się nie da

    więc już jesteś obok

    tracę kontrolę

    tajemna to możesz kursywą?

    dziękuję bardzo :)

    · Zgłoś · 16 lat temu
  • anonim
    tajemna
    wkleiłam Ci tam gdzie jego miejsce :)
    jak coś jest nie tak, to spróbuj edytować i poprawić, powinno być już ok :)

    · Zgłoś · 16 lat temu
  • Anna Nawrocka
    może jutro uda się edytowa, dzisiaj zrobiła mi się proza ciurkiem...
    dziwne :/

    · Zgłoś · 16 lat temu
  • Anna Nawrocka
    * cykl żona i mąż


    smuga




    przenikasz ze smugą
    światła pod niedomkniętymi drzwiami
    specjalnie tak
    w półotwarciu czekają ze mną

    udaję sen przytomnie kontrolując
    oddech

    z cieniem podchodzisz
    sprężyny uginają się
    więc już jesteś obok

    wdech i wydech
    udając sen przytomnie
    tracę kontrolę

    przenikając na właściwą stronę
    łóżka


    · Zgłoś · 16 lat temu