szklanka

zdecydowanie intrygujący. ma wiele wspólnego z prozą,co dodaje mu uroku. i jak zwykle klasycznie dobre przerzutnie, najlepsza ta w pierwszej strofie odbieram wiersz jako próbę manewru między nauczycielem(życia?) a uczniem. podobają mi się wiersze, które stanowią dogłębną analizę, unikając przy tym nadmiaru słów. dlatego zasługuje na wyśmienity.Poza tym, nie wiem czy już pisałam,ale Andrzej jako podmiot liryczny kojarzy mi się nieodłącznie z Panem Cogito :) Pozdrawiam

ew

oj, muszę tu jutro wrócić..