ew

O kurcze. Zostawionam na wdechu. Nie wiem co powiedzieć nawet. Tnąca ściany mgła i scinający wszystko nóż, Ja tu wrócę po ponowne mnie zawieszenie przy czytaniu, Tymczasem jestem w stanie tylko zaczerwienić wiersz,

Justyna D. Barańska

Zdecydowanie przychylam się do propozycji, to jest to, na co od dłuższego czasu czekaliśmy! Mimo że uderza w bardzo osobiste struny, to są to te struny, które posiada każdy z nas, z którymi musieliśmy się uporać, a tak naprawdę wciąż musimy walczyć, by wybrzmiał dojrzały dźwięk.

ktośka

Będą dalsze części? Coś świetnego, masz Ty dobre pióro Autorze.
Pozdrawiam

estel

Czuję się zastrzelona tym wierszem, rozłożona na łopatki każdym wersem i wnioskiem; dość to przerażające. Uderzasz tym wierszem w struny, które wywołują niepokój. Dla mnie to słowa ojca, który stoi pomiędzy wartościami - z jednej strony ma zachowania wpojone przez ojca, z drugiej sam jest ojcem i widzi różnicę w okolicznościach dorastania swojego i swojego dziecka. Poruszasz w bardzo dobry sposób kwestię dojrzewania, świadomości i zmian osobowych, a równolegle leci kosmos.
Proponuję wyróżnienie wiersza.