Czas niesmacznych owoców z drzewa poznania

Dominika Ciechanowicz

Krystek jak widzę wypracowuje swój styl. Twoje teksty zaczynają mieć coś w rodzaju specyficznego charakteru. Przerzutnie, wersyfikacja. Dla mnie może być:)

Anonimowy Użytkownik

krystek - :)

Krystian T.

Justyna - spoko właśnie wylądowało coś z przerzutniami podzielonymi ich brakiem. ;)

figa - twoje życzenie jest dla mnie rozkazem:P

olivia - patrz komentarz Justyny - środki takowe :)

Anonimowy Użytkownik

To ja też przyszłam, żeby nie było, że zapomniałam.
No, to piszę wyraźnie: OLIN TU BYŁ. :P

Następnego czekam. Ciekawe na jakie środki teraz postawisz. ;)

Figa

no więc ja jestem, z małą dawką krytyki :)
sam sobą palisz do oparzenia, ty masochisto!
Uważam, że rozdzierasz siebie i rozdrabiasz, a tu potrzeba też obiektywnego spojrzenia, jakiegoś świeżego, nie na siłę.
Oj krystek, krystek.. Dobrze jest, ale bywało lepiej. Po burzy przychodzi słońce, następny tekst ma być dużo, dużo lepszy. (brzmi jak rozkaz? ^)

Justyna D. Barańska

nie mówię, żeby w ogóle nie było, to jeden z moich ulubionych środków poetyckich ;)

Krystian T.

a co powrotów się tyczy, to wracajcie, wracajcie:)

Krystian T.

dobrze Justyna, specjalnie dla ciebie po przerwie krótkiej napiszę coś, gdzie nie będzie ani okruszka przerzutni:P

Justyna D. Barańska

bo Krystek bawi się w Adama w raju, który potrzebuje popełniać błędy, aby móc się na nich uczyć. i znowu wiersz oparty o same przerzutnie. one są dobre, ale nudzą w takim natężeniu.

Figa

ja też będę musiała tu jeszcze raz wrócić.