Ogród botaniczny

To jest pensjonat roślin, prowadzony bardzo surowo jak szkoły 
klasztorne. Trawy, drzewa i kwiaty rosną przyzwoicie bez żadnej 
wegetacyjnej bujności, wystrzegając się niedozwolonych 
pieszczot z trzmielami. Są wciąż skrępowane swoją łacińską 
godnością i tym, że muszę być przykładem. Nawet róże sznurują 
usta. Marzę o zielniku.
Staruszkowie przychodzą tu z książkami i zasypiają pod ospale 
tykanie słonecznych zegarów.