Ryby

Nie można wyobrazić sobie snu ryb. Nawet w najciemniejszym 
kącie stawu, wśród trzcin, ich spoczynek jest czuwaniem: 
wiecznie ta sama pozycja i absolutna niemożność powiedzenia 
o nich: złożyły głowę.
Takie ich Izy są jak krzyk w pustce - niepoliczone. Ryby nie 
mogą gestykulować swojej rozpaczy. To usprawiedliwia tępy nóż, 
który skacze po grzbiecie zdzierając cekiny łusek.