Brewiarz I (wiersz klasyka)

Panie,

dzięki Ci składam za cały ten kram życia, w którym

tonę od niepamiętnych czasów bez ratunku śmiertelnie

skupiony na ciągłym poszukiwaniu drobiazgów.

Bądź pochwalony, że dałeś mi niepozorne guziki

szpilki, szelki, okulary, strugi atramentu, zawsze

gościnne nie zapisane karty papieru, przezroczyste koszulki, teczki 

cierpliwe,

czekające.



Panie, dzięki Ci składam za strzykawki z igłą grubą i cienką jak

włos, bandaże, wszelki przylepiec, pokorny kompres, dzięki

za kroplówkę, sole mineralne, wenflony, a nade wszystko

za pigułki na sen o nazwach jak rzymskie nimfy,



     które są dobre, bo proszą, przypominają, zastępują

śmierć





                                      Epilog Burzy, 1998