Co myśli Pan Cogito o piekle (wiersz klasyka)

Najniższy krąg piekła. Wbrew powszechnej opinii nie zamieszkują go ani 

despoci, ani matkobójcy, ani także ci, którzy chodzą za ciałem innych. 

Jest to azyl artystów pełen luster, instrumentów i obrazów. Na pierwszy rzut 

oka najbardziej komfortowy dział infernalny, bez smoły, ognia i tortur 

fizycznych.



Cały rok odbywają się tutaj konkursy, festiwale i koncerty. Nie ma pełni 

sezonu. Pełnia jest permanentna i niemal absolutna. Co kwartał powstają 

nowe kierunki i nic, jak się zdaje, nie jest w stanie zahamować 

triumfalnego pochodu awangardy.



Belzebub kocha sztukę. Chełpi się, że jego chóry, jego poeci i jego 

malarze przewyższają już prawie niebieskich. Kto ma lepszą sztukę, ma 

lepszy rząd - to jasne. Niedługo będą się mogli zmierzyć na Festiwalu Dwu 

Światów. I wtedy zobaczymy, co zostanie z Dantego, Fra Angelico i Bacha.



Belzebub popiera sztukę. Zapewnia swym artystom spokój, dobre 

wyżywienie i absolutną izolację od piekielnego życia.