Matka

Upadł z jej kolan jak kłębek włóczki. Rozwijał się w pośpiechu i uciekał na 
oślep. Trzymała początek życia. Owijała na palec serdeczny jak 
pierścionek, chciała uchronić. Toczył się po ostrych pochyłościach, czasem 
piął się pod górę. Przychodził splątany i milczał. Nigdy już nie powróci na 
słodki tron jej kolan.

Wyciągnięte ręce świeci w ciemności jak stare miasto.