Próba rozwiązania mitologii (wiersz klasyka)

Bogowie zebrali się w baraku na przedmieściu. Zeus mówił

jak zwykle długo i nudnie. Wniosek końcowy: organizację

trzeba rozwiązać, dość bezsensownej konspiracji, należy wejść

w to racjonalne społeczeństwo i jakoś przeżyć. Atena chlipała

w kącie.

    Uczciwie - trzeba to podkreślić - podzielono ostatnie

dochody. Posejdon był nastawiony optymistycznie. Głośno

ryczał, że da sobie radę. Najgorzej czuli się opiekunowie

uregulowanych strumieni i wyciętych lasów. Po cichu wszyscy

liczyli na sny, ale nikt o tym nie chciał mówić.

    Żadnych wniosków nie było. Hermes wstrzymał się od

głosowania. Atena chlipała w kącie.

    Wracali do miasta późnym wieczorem, z fałszywymi dokumentami

w kieszeni i garścią miedziaków. Kiedy przechodzili przez most,

Hermes skoczył do rzeki. Widzieli jak tonął, ale nikt go nie ratował.

     Zdania były podzielone; czy był to zły, czy, przeciwnie, dobry

znak. W każdym razie był to punkt wyjścia do czegoś nowego,

niejasnego.