Ach, jak mi smutno!

Ach, jak mi smutno! Mój anioł mnie rzucił,
	W daleki odbiegł świat
I próżno wzywam, ażeby mi zwrócił
	Zabrany marzeń kwiat.
Ach, jak mi smutno! Cień mnie już otacza,
	Posępny grobu cień;
Serce się jeszcze zrywa i rozpacza
	Szukając jasnych tchnień;
Ale na próżno uciszyć się lęka
	I próżno przeszłość oskarża rozrzutną...
Ciąży już nad nim niewidzialna ręka -
	Ach, jak mi smutno!