Ach, jak mi smutno! (wiersz klasyka)

Ach, jak mi smutno! Mój anioł mnie rzucił,

	W daleki odbiegł świat

I próżno wzywam, ażeby mi zwrócił

	Zabrany marzeń kwiat.

Ach, jak mi smutno! Cień mnie już otacza,

	Posępny grobu cień;

Serce się jeszcze zrywa i rozpacza

	Szukając jasnych tchnień;

Ale na próżno uciszyć się lęka

	I próżno przeszłość oskarża rozrzutną...

Ciąży już nad nim niewidzialna ręka -

	Ach, jak mi smutno!