Jaskinia filozofów (fragm.)

(...)

IV. Dziękuję Ci za życie, które upłynęło tak, że nigdy nie zaparłem się 
trzeźwości. Nie wstydziłem się także zawrotów głowy, jakie zsyła pełna 
świadomość.

V. Nie głosiłem Twego imienia. Nie składałem Tobie ofiar. Nie zachęcałem 
uczniów do kultu, wiedząc, że jest Ci to doskonale obojętne. Chwaliłem 
Cię w koniunkcji i dysjunkcji, a także w małej świątyni zbudowanej z 
sylogizmów.

VI. Więc na koniec zwracam się do Ciebie, abyś mnie nie opuścił. Abym 
do końca czuł Twoją chłodną rękę na czole. I nieruchome oczy w moich 
oczach. I światłość.