Złote myśli kobiety (wiersz klasyka)

Zalotność jest pachnąca i różowa,

a mądrość żółta i sucha.



Wolałabym, by mnie Mickiewicz chciał całować,

niż by mnie chciał słuchać.



Jeśli Serafinowie, Potęgi i Trony

nie patrzą na kobietę męskimi oczyma,

nie warto iść do nieba po gościńcu stromym: 

nic tam nie ma.



Niechaj śmierć mi nie będzie niewiastą w całunach,

lecz mężczyzną o bujnych ramionach;

a pęknę w jego ręku jak dzwoniąca struna 

roześmiana i rozmarzona.



Życie zaś niech mnie niesie ku złotej Cyterze

na tęsknym, rozkołysanym okręcie:

chcę na pokładzie bezsilnie leżeć 

w nie kończącym się święcie...





Maria Pawlikowska - Jasnorzewska

\"Skamander\", 1923 z.31-33