Samobójca (wiersz klasyka)
Pawlikowska-Jasnorzewska Maria
Skoczył w morze ciemne i mordercze.
Ześliznął się po taflach cienia.
Miał ciężkie serce.
Nie musiał przywiązywac kamienia.
Z głębi wody ukłonił się światu.
Minął sepie, piekną i szkaradną.
I spoczął na dnie wśród kwiatów.
Z takim sercem idzie się
na dno.
Dodaj komentarz anonimowo lub zaloguj się
Poddpis
Podoba mi się.
NiedoszłaSamobójczynia
Niesamowity! Poruszający i głęboki
Siostra dwóch samobojcow
Prawdziwy, smutny i bez nadzieii ten wiersz ale kimze jest samobójca jak nie człowiekiem zalamanym i bezradnym oni umierają w nadziei ze tam po drugiej stronie będzie im lepiej i skończą się ich problemy "bez wyjscia" . Nam pozostawiaja taka pustke, poczucie winy i żal, ze NIGDY już nie będzie tak jak dawniej...
Siostra samobujców
Bardzo ciekawy interesójący tekst. Można by powiedzieć że ten tekst jest wciągający i bardzo interesójący. Bardzo dobrze mówi o osobach bardzo zranionych. Ich przeżycia są bardzo widoczne w tym wierszu.
kto wie kiedy
ześliznął się po taflach cienia. piękne.
Cień własnego życia
Piękny i szczery
Beata
Krótki wiersz, a mówi tak wiele.
| rss |
11 689
wyświetleń
przysłano:
4 czerwca 2009
