Zwykłe matczysko (wiersz klasyka)

Matka Gracchów? Rzymska matrona?

?Propagandowe? nazwisko?

Nie, to tylko dobroć wcielona,

Zwykłe matczysko.



Wielkość mało dla niej stanowi.

Do szczęścia jej nie wystarczy,

Nie ona to rzekła synowi:

?Z tarczą albo na tarczy!?



Mocna nie jest. Wzdycha i płacze

Nad poniżeniem jednostki,

Nad dzieckiem swojem tułaczem,

Nad zagadką wyroków boskich.



Lecz za każdą jej łzę spada pocisk!

Za westchnienie - dymi rumowisko!

I cóż na to anioł dobroci?

Płacze dalej i oto wszystko.



Lecą światem rikoszetów echa,

Płoną gniewy l odwety męskie -

Któż by z panów zemsty poniechał,

Zemsty z Bogiem lub przeciw Bogu?



Wiktorie stają u progu -

A tu tylko matczysko tęskne.



Władcy wojny prowadzą. Stać ich

Na ofiary ku przyszłym chwałom!

Ale matka za to wszystko zapłaci,

Jeśli syn jej nie powróci cało...





Maria Pawlikowska - Jasnorzewska