Do Zosie (wiersz klasyka)

 
Będę się dziwował twojej piękności:
Nie szkodzi wienej dalekoć miłości;
Bo, gdzie ciałem nie mogę być, tam myślą będę,
A pierwej siebie niż ciebie zabędę;
A dotąd się serce me smęcić nie przestanie,
Aż cię oglądam, me wsdzięczne kochanie.