Nad Strumieniem

Czesław Miłosz

Szmer przezroczystej wody na kamieniach                                                    
w jarze pośrodku wysokiego lasu.                                                             
Jaśnieją w słońcu paprocie na brzegu,                                                        
piętrzy się niogarniona forma liści                                             
lancetowatych, mieczykowatych,                                                      
sercowych, łopatowatych,                                                               
językowatych, pierzastych,                                                          
karbowanych, ząbkowanych,                                                               
piłkowanych - i kto to wypowie.                                                                     
I kwiaty! Białawe baldachy,                                                                    
modre kielichy, jaskrawożółte gwiazdy,                                                 
różyczki, grona.                                                                                
Siedzieć i patrzeć                                                                                       
na ujawnianie się trzmieli, loty ważek,                                                   
podrywanie się muchołówki,                                                                           
w plątaninie łodyg pośpiech czarnego żuka.                                                 
Wydaje mi się, że słyszę głos demiurga:
,,Albo nieme skały jak w pierwszym dniu stworzenia,
albo życie, którego warunkiem śmierć,
i to upadające ciebie piękno".
                                                                    

Inne teksty autora

Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz
Czesław Miłosz