Okazy (wiersz klasyka)

Okazy nie wiedzą, że są okazami.                                                                           Bujają sobie wysoko nad łaką,                                                                                      po której pan korkowym hełmie                                                                               kroczy z siatką na motyle.

Jak przekonać motyla, że jest okazem?                                                                     O poteżny, drapieżny władco! Maharadżo!                                                    Proroku Eliaszu! Habakuku!                                                                                      Złóż swoje skrzydła na ołtarzu wiedzy!

O Bazylisso! Lady Makbet! Tytanio! Lenoro!                                                       Zamiast być tylko sobą, możesz zostać                                                  przedstawicielką gatunku,

I trwać na zawsze w rejestrze                                                                                   obok królestw, pomników i świątyń,

Razem z panem w korkowym hełmie, kroczący łąką                                               w tysiąc dziewięćsetnym roku naszej ery.