Literatura

Spacer (wiersz klasyka)

Achmatowa Anna

 

O wierzch powozu zahaczyłam piórem.

W oczy spojrzałam mu - i serce drgnęło,

Przejęte nagle jakimś dziwnym bólem,

Chociaż nieszczęścia przyczyn nie pojęło.

 

Pod stropem nieba i chmur skłębionych

Wieczór żałością skuty cichą.

I niby tuszem nakreślony

Buloński Lasek ze starych sztychów.

 

Benzyny woń i bzu aromat,

Spokój, co czujną drga udręką...

On znowu dotknął moich kolan

Prawie nieczułą, obcą ręką.

 

1913, maj.

 

tłum. Wanda Grodzieńska


dobry 2 głosy
1 osoba ma ten tekst w ulubionych
przysłano: 5 marca 2010

Achmatowa Anna


Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca