Semper eadem (wiersz klasyka)

XL
Semper eadem

"Skąd pochodzi - pytałaś - smutek, co przysłania
Duszę, jak gorzka fala przez morze nagnana?"
- Skoro się dokonało w sercu winobrania,
Życie staje się męką. Prawda nazbyt znana.

Smutek to dziwnie prosty, codzienny, odwieczny,
Tak jak twój śmiech radosny. Więc ty radość chwytaj,
Ma piękna - ciekawości twej szkoda serdecznej;
I choć twój głos brzmi słodko - na litość, nie pytaj!

Nie mąć radości życia, niewiedzą skrzydlata,
Roześmiana jak dziecko! Silniej niźli Życie
Nieraz nas subtelnymi więzy Śmierć oplata.

Pozwól, niech się me serce pogrąży w złudzeniu:
W twych oczach mi się widzi dawnych snów odbicie
Gdy świadomość w kojącym rzęs twych drzemie cieniu!

tłum. Bohdan Wydżga