Literatura

Szalony śpiew (wiersz klasyka)

William Blake

Jęczą wichury,
Noc zimna jak lód;
Chodź, śnie ponury,
Osłoń mój trud.
Lecz już od wschodniej strony
Lśni ranke rozognionoy,
Rosa kroplami drżącemi
Ucieka z ziemi

Tam, gdzie nade mną
Niebieskie szczyty,
Mknie głos mój w ciemną
Troskę spowity.
Do uszu nocy się wlewa,
Źrenicę dnia przyćmiewa,
W szalone wichrów rozpacze
Miesza swe płacze.

Jak szatan w chmurze,
Wyjąc z boleści,
W noc się zanurzę,
Niech noc mnie pieści!
Zwrócę się ku porankowi,
Skąd serce pociechę łowi,
A światłość na mą duszę
Sypie katusze


Jan Kasprowicz

przysłano: 5 marca 2010

William Blake

Inne teksty autora

Anioł
William Blake
Tygrys
William Blake
Po Drugiej Stronie
William Blake
The Little Black Boy
William Blake
The Fly
William Blake
The everlasting Gospel
William Blake
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca