Literatura
Muzyka
Lifestyle
Podróże
Film
Teatr
Sztuka
Technologie
Obyczaje
Śpiewnik
Literatura
zaloguj
opublikuj
artykuł lub newsa
wiersz lub opowiadanie
tekst piosenki
szukaj
Sonet
(wiersz klasyka)
Bertolt Brecht
Co przedtem znałem już, to te odgłosy
Szumiącej wody, albo może lasu
Za oknem, lecz usnąwszy wnet leżałem
Długi czas nieobecny, wplątany w jej włosy.
Więc nie wiem o niej nic, może trochę kolano
Przez noc zatarte, szyi odrobina
Czarne włosy z zapachem soli kąpielowych
I to, co o niej mi opowiadano.
Mówią, że się jej twarz zapomina po chwili
Bo chyba widać przez nią coś pustego
Jak biała kartka. Ale też mówili
Że twarz niejasną ma i sama wie
Jak się ją zapomina i gdyby te słowa
Przeczytała, nie zgadłaby, o kim tu mowa.
Przełożył z niemieckiego
Robert Stiller
Dodaj do ulubionych
Tweetnij
przysłano:
5 marca 2010
Bertolt Brecht
Inne teksty autora
O trudnościach rządzenia
Bertolt Brecht
Pieśń kupca
Bertolt Brecht
Do Bittersweet
Bertolt Brecht
Kiedy prowadzę Twój samochód
Bertolt Brecht
Okropna pieśń o Mackie Majchrze
Bertolt Brecht
Pieśń o Bilbao
Bertolt Brecht
Kin-je i jego siostra
Bertolt Brecht
więcej tekstów »
Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z
Polityką prywatności
.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.
Zgłoś obraźliwą treść
Uzasadnij swoje zgłoszenie.
wpisz wiadomość
współpraca