*** (To nie to, co zbudowali, ale to, co zburzyli...) (wiersz klasyka)

To nie to, co zbudowali, ale to, co zburzyli.
To nie domy. To przestrzenie między domami.
To nie ulice, które istnieja. To ulice, których już nie ma.
To nie twoje wspomnienia, które cię prześladuja.
To nie to, co zapisałaś.
Lecz to, co zapomniałaś, co musisz zapomnieć.
Co musisz zapominać przez całe życie.
A z odrobina szczęścia niepamięć odnaleźć powinna obrzadek.
Odkryjesz, że nie jesteś sama w tym przedsięwzięciu.
Wczoraj nawet meble zdawały się robić ci wyrzuty.
Dziś zajmujesz swoje miejsce w Autobusie Wdów.