II
Ondyny wieczne,
Prujcie wody rzeczne.
Wenus, siostro błękitu,
Oczyść falę u szczytu.
Żydzi tułacze z Norwegii,
Opowiedzcie mi śniegi.
Wędrowcze mój dawny, wygnany,
Opowiedz mi oceany.
JA:
O nie, już te najczystsze trunki,
Kufle tych wodnych powoi,
Te legendy i wizerunki -
Nic mego gardła nie koi.
Pieśniarzu, chrześniaczką twych słów
Jest moje wściekłe pragnienie,
Ta hydra wewnętrzna bez głów,
Co niesie wstrząs i zniszczenie.
tłum. Adam Ważyk
