Kiedyś młodzi, dziś starzy. (wiersz klasyka)

Kiedyś młodzi ,dziś  starzy,laskami  podparci. Bezużyteczni ,  nic  nie  warci. Twarze  zmarszczkami pokryte, bez prawa  do marzeń. Zmęczeni ,podróżą życiowych  zdarzeń. Siedzący  cicho  przy zapiecku. Starzy gramotni nic w  domu  nie potrzebni  nikomu. Konflikt  pokoleń przeżywający. Naiwnie  w dobroć serca  ufający. Wyśmiewani  przez innych  -od  innych ramoli.  Noszą swój '' Krzyż'' ,  nie  mówią nikomu co ich boli... A boli , boli, ich  młodych  patrzenie  na starszych  ludzi.  Młodzi  czekają  chyba  po .to  żeby  dostać  pieniądze ,po  ich starszych zejściu  Starsi  ludzie  siedzą  i  milczą, doświadczając  wiele złego. Inni  młodzi  ludzie zrozumieją, że starość  ma też swoje prawa i  przywileje. ..inni   starzy  ludzie szybciej zrozumieją ,że  kiedyś werwy  pełni . Tak  chcą  się czuć potrzebni.  Zrozumiesz  wtedy  mój  synu  że Mama i  Tata  i  siostra  to najbliższe Ciebie  istoty. wtedy  zrozumiesz  - gdy  może być za  póżno. Pamiętaj   i  opiekuj się swoją siostrą ,tego  cię prosi twoja Mama Wiersz ten   napisała Alicja Kowalska   16 listopad 2020.