Na przełaj gonię - Kazimierz Wierzyński (wiersz klasyka)

Na przełaj gonię, jak wyżeł, przez świat,

Po zamiatanych miotłą wichru drogach,

Bez wypoczynku dwadzieścia pięć lat,

Na roztańczonych dziesięciu mych nogach.

A wy?! – Więc naprzód, cała sfora nas!

A nie – to z drogi! Precz mi się wynoście

I dalej jęczcie, że kiedyś, gdzieś, raz

Zdarzyła wam się straszna dziura w moście.