Anioł (wiersz klasyka)

Północą przelatał anielski posłaniec

I cichą pieśń śpiewał niebiosom bez granic

I miesiąc, gwiazd roje, obłoków zastępy

Słuchały tej pieśni świętej

I śpiewał o szczęściu dusz czystych wieczystym

Pod rajskich ogrodów namiotem cienistym

I śpiewał o Bogu potężnym, i chwała

Jego szczerością jaśniała

W objęciach niósł duszę, jak małą dziecinę

Na ziemię rozpaczy, na płaczu dolinę

I w duszy zarannej dźwięk pieśni szczęśliwej

Pozostał - bez słów, lecz żywy

I długo błądziła wśród świata obszaru

Pełna tęsknoty i żaru

I harfy niebiosów dźwiękami swojemi

Nie zastąpiła jej smutna pieśń ziemi