Pani #2

jpL

coś w tym jest takiego co mam wrażenie przemówi do kobiety ;)

Popis Mateuszka

i co ze niby wiersz? jakis taki monolog wewnetrzny raczej

Nikogo

i co to ma być? ameryki nie odkryłeś.. staraj się pisać bardziej metaforycznie

elisabeth

po pierwsze - nadmiar powtórzeń "Pani" , potem np. to miejsce "szare chodniki - kolorowo dookoła", jeszcze potem te gramatyczne wpadki, gdy ni stąd ni z owąd wpada na pastwisko jakiś śpiący jak.

A.W.

A ja tęsknię za delikatną poezją i stwierdzam, że jest w tym wierszu jakaś świeżość i wdzięk. Zwróciłam na niego uwagę kiedy jeszcze czekał na autoryzację i śledziłam jego losy, ciekawa, czy przebrnie. Nie wiem, na ile jest tu zamierzonego działania autora, by stworzyć coś tak miękkiego i miłego, trochę w guście poezji dworskiej, choć bez barokowych ozdób, czy, zwyczajnie tak wyszło. Niektórzy twierdzą, że obowiązkiem poezji jest wstrząsać i prowokować, ale czasem dobrze jest przeczytać coś takiego na skołatane "wstrząsami" nerwy. Serdecznie pozdrawiam.

m...

piękne. ale najpiękniejszy sam początek i sam koniec... możnaby odpowiedzieć "schowam Cię Kochany pod poduszkę - na szczęście"

Hubert

dzięki za komentarze, co do kaskad, ostatnio jakoś wolę pisać w taki sposób, niż strofami ;)
elisabeth: możesz podać, które?

pozdrawiam

elisabeth

może nie wyszedłby z tego kompletny banał, gdyby tak z połowę linijek wyrzucić, przecież tu połowa fraz woła o pomstę do nieba.

Hekate

zapachniało Grechutą :)

Przyjemny wiersz, chociaż nie w moim guście. Yah ma rację, cud, że z tego kompletny banał nie wyszedł. Przyczepię się tylko do wersyfikcji - taka kaskada męczy, chociaż z drugiej strony trudno by było podzielić wiersz na strofy...

Jak dla mnie "niczego sobie", za grechutowość ;)

yah

rzadko sie zdarza, zeby taka tematyka nie traciła banałem i nie ociekała lukrem. świeży powiew. akurat na wiosnę.
pozdrawiam
yah